1.614 personen doorverwezen naar woonoplossingen, waarvan…
1.678 doorverwijzingen weg van de straat voor 1.614 personen
In 2022
989
personen in gezinsverband
324
vrouwen
298
mannen
3
NBM
In 2022 zijn de psycho-medisch-sociale begeleidingsteams (PMS) erin geslaagd operaties voor in totaal 1.614 mensen tot een goed einde te brengen om ze met succes van de straat weg te halen met 1.678 operaties (eenzelfde persoon kan meerdere keren doorverwezen worden). Van deze groep zijn 177 personen (met samen 199 doorverwijzingen) opnieuw in onze centra aanbeland vóór eind 2022.
Onderverdeling per type doelgroep van de 1.614 mensen die zijn doorgestroomd naar een oplossing weg van de straat
Het zal niemand verbazen dat het publiek dat het vaakst wordt doorverwezen uit gezinnen bestaat. Het begeleidingswerk en het zoeken naar oplossingen om mensen weg te krijgen van de straat blijkt immers een stuk ingewikkelder voor alleenstaanden. Zij dragen vaak een combinatie van administratieve en psycho-medisch-sociale problemen met zich mee die het zoeken naar oplossingen om van de straat weg te komen bemoeilijken.
Onderverdeling van de 1.678 doorverwijzingen in functie van de bestemming
In 2022 gebeurde 34,7 % van de doorverwijzingen naar een privéwoning of een opvangtehuis. De meest bestemmingen van de doorverwijzingen zijn: privéwoningen, Fedasil-centra en opvangtehuizen.
Naar Fedasil wordt doorverwezen in twee gevallen:
- Mensen die bij ons verblijven en hun asielaanvraag nog niet hebben ingediend worden voor een eerste verblijf doorverwezen naar het Fedasil-netwerk;
- Mensen die al een asielaanvraag hebben ingediend en bij Samusocial verblijven bij gebrek aan plaats in het Fedasil-netwerk, dat vaak verzadigd is. Deze mensen worden vervolgens doorverwezen naar een centrum voor aanvragers van internationale bescherming zodra er een plaats vrijkomt.
De categorie “andere” omvat grotendeels twee soorten doorverwijzingen:
- Mensen die worden doorverwezen naar partners (Burgerplatform BelRefugees, het Rode Kruis …)
- Mensen die België verlaten voor een ander land dan hun land van herkomst.
Onder “vrijwillige terugkeer” verstaan we de terugkeer, vaak georganiseerd via erkende organisaties (Caritas…), van mensen zonder Belgische verblijfdocumenten of (ex-)asielzoekers die terugkeren naar hun land van herkomst, soms na een lang verblijf in het buitenland.
De 64 doorverwijzingen voor “vrijwillige psychiatrische opname” houden voor een groot deel verband met ontwenningskuren.
Onderverdeling van de 199 doorverwijzingen die niet blijvend bleken in 2022 (voor in totaal 177 personen)
Van de 1.614 doorverwezen personen formuleerden er 177 (met in totaal 199 doorverwijzingen) opnieuw een verzoek om opvang na hun doorverwijzing in de loop van 2022. 46 personen waren doorverwezen naar een privéwoning, 30 naar een familielid of vriend, 29 naar een opvangtehuis.
Deze cijfers weerspiegelen één van de harde realiteiten van onze dagelijkse opdracht, nl. het probleem om na de noodopvang mogelijkheden te vinden weg van de straat voor twee grote groepen mensen:
- Personen in een onregelmatige situatie die in België wonen en voor wie er geen wettelijke oplossing bestaat: mensen zonder papieren, transmigranten, Europese gezinnen zonder verblijfplaats die in België wensen te blijven. De enige uitwegen voor deze groep zijn clandestien en dus precair: het netwerk van de eigen gemeenschap, kraakpanden, rondtrekken van stad naar stad…
Mensen met meervoudige medische en psychosociale problemen tegelijk die hun doorverwijzing naar andere verblijfs- of herhuisvestingsprogramma’s in het gedrang brengen omdat de toelatingscriteria er restrictief zijn. Voorbeelden van profielen die vastzitten in onze noodstructuren bij gebrek aan doorverwijzingsopties: vrouwen met een drugsverslaving of “psychische” problemen vergezeld van jonge kinderen; mensen met psychiatrische stoornissen die zelf een ziekenhuisopname weigeren; mensen die ziek zijn (diabetes, handicap…) maar geen hospitalisatie of revalidatie nodig hebben; ouderen die zorg weigeren; gezinnen met meer dan vijf kinderen…